Ένα ποίημα κάθε Κυριακή
Πουλιά-ποιήματα δραπετεύουν από τα κλουβιά των δερματόδετων τόμων, και ταξιδεύουν στα δικά μας μήκη και πλάτη, εκπληρώνοντας όνειρα κι εφιάλτες.
Από την τεράστια πηγή της Ελληνικής και της ξένης ανθολογίας, ένα αριστούργημα κάθε Κυριακή. Μπορείτε να προτείνετε τη δική σας επιθυμία ή το δικό σας αριστούργημα...
Υπόγειο
Τους ήλιους δεν εμέτρησες που σε ζητήσαν τόσα χρόνια,
πού είσαι κόρη με τα γαλάζια τσίνορα;
Σ' έκρυψε στο φουστάνι της η μαραμένη γυναίκα
πέντε χειμώνες σ' έθαψαν σε χιόνι λασπερό.
Βαθειά στη γη υποτάχτηκες όπως μια ρίζα
ψηλά κορμοτεντώνεσαι για να καλημερίσεις
ένα λουλούδι που αναζητά το βλέμμα σου,
διψά η καρδιά σου για ένα καινούργιο κάτοικο.
Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται απ' τη νιότη σου
γι' αυτό νωρίς βραδιάζει πριν χορτάσεις,
Στο παιδί μου
Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Εσωτερικό Φθινόπωρο
Για την Αγγελική Ελευθερίου
Ρίχνω τα φύλλα μου
για μια σκηνή κίτρινη
για ξεραμένα συναισθήματα
κάτι φωνήεντα στυφά
Με κουβεντιάζουν λόγια σκοτεινά
Φυσάω συνέχεια φυσάω
Καλημέρα τριανταφυλλάκι
Καλημέρα!
Καλημέρα τριανταφυλλάκι
που κάπου θα μοσχοβολάς...
Καλημέρα νερό
που κάπου θα τρέχεις
Καλημέρα δάσος
που κάπου θα τραγουδάς
Καλημέρα...